Savaşın acımasız yüzüne örnek olan Ödül almış bir resim.
Filistin Lideri Yaser Arafat’ın Batı Şeria’nın Ramallah kentinde kuşatma altındaki karargahının önünde İsrail’li askerler gazetecilere göz yaşartıcı bomba attıklarında Reuters kameramanlarından İsmail Khader 5 Nisan 2002 de bu şekilde görüntülenmiş.
Gazzeli Doktor..
“Artık alıştım. Her şeye alıştım. Hiçbir şeysiz yaşamaya alıştım. Ölümlere alıştım. Hissizleştim… Sanki ailemi bile vursalar etkilenmeyeceğim, öyle bir duygu. Anlamı yok hiçbir şeyin…”
Ben bu yorum karşısında şapka çıkarırım..Teşekkürler admin.
Aslında bu savaşın kendisi değil, küçük bir yansıması.. İkinci dünya savaşından sonra kimilerine göre bilinçli olarak o bölgeye yerleştirilen, kendilerince vaadedilmiş topraklar olarak adlandırılan günümüzde haritalarda israil devleti olarak bilinen yerlerde, İsrail devletinin yıllardır bölge devletlerine özellikle de Filistin’e uyguludağı insanlık dışı uygulamaların, sömürünün, eziyetin, zulmün, hatta soykırımın, bütün dünyanın gözleri önünde yaşandığı utanılası bir vahşetin küçücük bir yansımasıdır. Yaşanılan bu tradejiyi savaş olarak adlandırmak ne derece doğrudur bilmiyorum; zira savaş denen şey karşılıklı olur; ancak burada yaşanılan bir tarafın ezici üstünlüğü karşısında diğer tarafın can havliyle direnişinden öte bir şey değildir. Her gün annelerini, babalarını, eşlerini, çocuklarını, kardeşlerini, yakınlarını bir bir kaybeden bu insanların sapanlarla yaptıkları mücadaleye misket bombalarıyla karşılık veren İsrail devleti ne tuhaftır ki terör mağduru olarak gösteriliyor. İşte bu “demokratik dünyanın”, tarihte hiç olmadığı kadar “insan haklarının” savunulduğu bir dönemin acınası ikilemidir. Aslında söylenecek belki de çok şey var ama çaresizlik midir insanları susmaya iten, yoksa bana değmeyen yılan bin yaşasın mıdır, yoksa olmayan farkındalık mıdır bilmiyorum ama adı her ne olursa olsun zulme göz yumanın, mazlumu düşünmeyenin, zalimden pek farkı yoktur.
Savaş işte, ne kadar iyi olabilirki? Sizde çok güzel özetlemişsiniz zaten olayi, zulme göz yummamak lazim..