Bugün, biraz zaman tüketmek, birazda düşünce dağıtmak için pc başına geçtim. Yoğun bir duyguyla uzun süredir yapmadığım bir şeyi yaptım!.. Sana baktım. Msn’deydin..ne yapacağımı bilemedim..telaşlandım..seni huzursuz etmeme adına hızla çıktım. PC yi kapattım. Hatta dayanamaz yeniden girerim diye bulunduğum ortamı terk ettim.
Zaman seni unutturamadığı gibi, bugünüde hiçe saydıramadı..
Neydi bugünün özelliği bilmiyorum..Geç saattede olsa içimdeki sesi dinledim. Yeniden msn ni açtım. Heryerde sen vardın. Gözlerime inanamadım. Her zaman olduğu gibi beni en çok mutlu eden senden gelen mektuplara yenileri eklenmişti. Okudum, okudum defalarca soluk almadan okudum.
Mutluluk, üzüntü o kadar içiçe girdi ki tarifi sanırım lugatımda yok. Kaybedilen zamanamı.. yaşananlaramı..yıpranmışlıklaramı..bugün olanlaramı.. Çırpınan kalbimemi acımalıyım.
Sanırım bütün bunları bir kenara bırakmanın zamanı. Yazılanlar o kadar mükemmel ki. Duygular o kadar güzel ifade edilmiş ki. Bütün bunları hissetmeden yazamaz bir insan. Hele benim aşkımsa..
Bütün bunların üzerine söyliyecek sözüm yok. Direncim tükendi..
Şimdi diyorum ki;
Kalbine hapset beni, hiçbir yere bırakma..
Sensiz yaşayamam ki…
Yazan: bugunum
Gönderilmemiş mektuplar adı altında kendime ait yazdığım yazılardan biri. Günün önemini düşünerek Sevgililer günü konseptinde en güzele layık olan sizler için yayınlamayı uygun gördüm. Umarım ayrılıkların hiç yaşanmıyacağı birliktelikleriniz olur…
